Mawar lives in the village of Kertajaya, West Java. It is 8o kilometres to the
city from Mawar’s home. And it is a seven kilometre walk to a real school.
But Mawar never goes to that school. There is a temporary school in Mawar’s
village, and that’s where she and 100 other pupils have their lessons every day.
“I can’t walk seven kilometres to school and back again every day. There are
often storms and there is a lot of rain; Mawar says. The school in our village is
great. The building is old and it isn’t very good. But it means I can always go to
school!’ Mawar and her family never watch television – they haven’t got a TV.
Մավար
Մավարն ապրում է Արևմտյան Ճավայի Քերթաջայա գյուղում: Այն գտնվում է 80 կիլոմետր հեռավորության վրա
քաղաք Մավարի տնից։ Իսկ իրական դպրոցը յոթ կիլոմետր հեռավորության վրա է։
Բայց Մավարը երբեք չի գնում այդ դպրոց: Մավարում գործում է ժամանակավոր դպրոց։
գյուղ, որտեղ նա և 100 այլ ուսանողներ ամեն օր սովորում են:
«Ես չեմ կարող ամեն օր յոթ կիլոմետր քայլել դպրոց և վերադառնալ դպրոց:
հաճախ ամպրոպ և առատ անձրև; Մավարն ասում է. Դպրոց մեր գյուղում
մեծ. Շենքը հին է և ոչ այնքան լավ։ Բայց դա նշանակում է, որ ես միշտ կարող եմ գնալ
դպրոց!’ Մավարը և նրա ընտանիքը երբեք հեռուստացույց չեն դիտում, նրանք հեռուստացույց չունեն:
Սարգսյան Դավիթ բլոգ 